سایت "رویداد ۲۴" در گزارشی زیر عنوان بالا به قلم فاطمه کریمخان، اطلاعاتی در باره آخرین موارد زن‌کشی ارائه کرده است. گزارش این گونه شروع می‌شود: «ششم بهمن کانی عبدالهی ۱۷ ساله در شهرستانی در استان آذربایجان شرقی به دست پدرش به قتل رسید. هفتم بهمن سلماز قربانی ۳۷ ساله در مراغه توسط همسرش به قتل رسید و یازدهم بهمن، گلناز رسمی صفت که دو ماه پیش توسط خواهر شوهر و زن برادر شوهرش در حالی که هشت ماهه حامله و در حال فرار از دست اعضای خانواده شوهرش بود هدف گلوله قرار گرفته بود، پس از دو ماه کما، جان سپرد.» گزارش در ادامه موردهایی دیگر از زن‌کشی در عرض یک ماه را فهرست کرده است. در این گزارش آمده است که «اغلب موارد زن کشی با آگاهی ولی دم، هم دستی آن، یا اغلب به وسیله آنها انجام می‌شوند، بنابراین یا قاتل پدر و جد پدری مقتول است که قصاص نمی‌شود و تنها تعزیر می‌بیند و یا یکی از مردان خانواده مثل برادر یا همسر و... است که نهایتا با رضایت ولی دم مواجه می‌شود و تعزیر می‌بیند.» گزارش در پایان این نکته را برجسته می‌سازد که با وجود شمار بالای موارد زن‌کشی که قانون موجود به آن خدمت می‌کند، هیچ واکنشی در مجلس و قوه قضاییه دیده نمی‌شود. گزارش سکوت را علامت تأیید می‌داند و خطاب به مقامات می‌گوید: «سرتان بالا بگیرید، خون روی دست‌های شما هم هست!»

بهروز احسانی و مهدی حسنی، دو زندانی سیاسی که یکشنبه ۷ بهمن از زندان اوین برای اجرای حکم اعدام به بند امن واحد سه زندان قزلحصار منتقل شده بودند، روز یکشنبه ۱۴ بهمن به بند زندانیان سیاسی واحد چهار زندان قزلحصار منتقل شدند. به‌گفته این منابع، توقف حکم اعدام این دو زندانی سیاسی پس از پیگیری‌ها و اعتراضات گسترده داخلی و بین‌المللی صورت گرفته است. بهروز احسانی ۷۰ ساله، آبان ۱۴۰۱ در تهران بازداشت و سپس به بند چهار اوین منتقل شد. او در شهریور ۱۴۰۳ به‌همراه مهدی حسنی، زندانی ۴۸ ساله از زنجان، در دادگاه انقلاب تهران به اعدام محکوم شد. اتهامات آن‌ها «بغی، محاربه، افساد فی‌الارض، عضویت در مجاهدین، جمع‌آوری اطلاعات طبقه‌بندی‌شده و اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» عنوان شده است.

در حالی‌که در روزهای اخیر همه جا صحبت از چگونگی آغاز مذاکرات ایران و آمریکاست، علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، یکشنبه ۱۴ بهمن در سخنانی از «مقاومت در برابر استکبار» و آمریکا سخن گفت و افزود: «فرق ملت ایران با بسیاری از ملت‌های دیگر این است که ملت ایران این جرأت را دارد که بگوید آمریکا متجاوز است، آمریکا دروغگو است، آمریکا فریبکار است، آمریکا مستکبر است و مرگ بر آمریکا». خامنه‌ای همچنین اذعان داشت که «مشکلاتی داریم که بعضی از این مشکلات، به‌نظر غیرقابل حل می‌رسد». او گفت راه حل این مشکلات «توکل به خداوند» و «وارد میدان شدن» است. خامنه‌ای همچنین مدعی شد که «در طول این چهل‌وچند سال»، ایران «در همه‌جهت رشد کرده» و «ایرانِ امروز، ایرانِ چهل سال قبل نیست».

عالیه مطلب‌زاده، عکاس و فعال مدنی در حساب کاربری ایکس خود نوشت که در پی احضاریه ششم بهمن دادسرای عمومی و انقلاب به شعبه ۴ بازپرسی اوین مراجعه کرده اما به دلیل امتناع از پوشیدن چادر از ورود او به داسرا جلوگیری کرده‌اند. این فعال مدنی که در حال گذراندن مراحل درمان بیماری خود است، ضمن انتشار تصویری از احضاریه خود نوشت: «جهت دفاع بدون ذکر مورد اتهام علیرغم جراحی و ضعف ناشی از رادیو تراپی امروز به همراه وکیلم به شعبه ۴ بازپرسی اوین مراجعه کردم که با برخورد خشن مسئول حفاظت دادسرا به دلیل نوع پوشش و اجبار جهت سر کردن چادر که با امتناع من مواجه شد از ورودمان به دادسرا جلوگیری شد.»

ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌ جمهوری اوکراین، در گفت‌وگو با آسوشیتدپرس هشدار داد که حذف اوکراین از مذاکرات بین آمریکا و روسیه درباره جنگ اوکراین «بسیار خطرناک» است. او خواستار گفت‌وگوهای بیشتر بین اوکراین و آمریکا برای تدوین برنامه آتش‌بس شد و تأکید کرد که روسیه تمایلی به مشارکت در مذاکرات آتش‌بس ندارد، زیرا آن را به معنای شکست می‌داند. زلنسکی از دونالد ترامپ، رئیس ‌جمهوری آمریکا، خواست تا با اعمال تحریم‌های بیشتر علیه روسیه و ادامه حمایت از اوکراین، ولادیمیر پوتین، رهبر کرملین را به پای میز مذاکره بکشاند. او همچنین درباره پیشنهاد فرانسه برای استقرار نیروهای اروپایی در اوکراین ابراز تردید کرد و گفت این پیشنهاد به تنهایی کافی نیست. زلنسکی از مارکو روبیو، وزیر خارجه آمریکا، خواست تا از اوکراین بازدید کند و واقعیت‌های جنگ را از نزدیک مشاهده کند.

پلیس آلمان می‌گوید روز شنبه ۱۳ بهمن / یکم فوریه دست‌کم ۶۵ هزار نفر در هامبورگ، بیش از ۲۰ هزار نفر در کلن، ۱۴ هزار نفر در اسن، پنج هزار نفر در کارلسروهه و ۹ هزار نفر در لایپزیگ علیه راست افراطی و همکاری با «حزب آلترناتیو برای آلمان» (AfD) در پارلمان این کشور (بوندستاگ) تظاهرات کردند. در برمن، مانهایم و شهرهای دیگر نیز تجمع‌هایی برگزار شد. همچنین در چندین شهر آلمان، تظاهرات مشابهی برنامه‌ریزی شده است. در برلین تجمعی مقابل مقر حزب دموکرات‌مسیحی (CDU) برگزار خواهد شد. شرکت‌کنندگان به دو حزب دموکرات‌مسیحی و اتحادیه سوسیال-مسیحی (CSU) انتقاد دارند که با طرح مناقشه‌برانگیز مهاجرتی خود در پارلمان و حمایت «حزب آلترناتیو برای آلمان» از این طرح، مرز تاریخی در بوندستاگ را رد کرده‌اند. فریدریش مرتس، رهبر حزب دموکرات‌مسیحی و نامزد صدراعظمی، قبلاً چنین ائتلافی را رد کرده بود.

همسر یک کارگر آسیب‌دیده در حادثه انفجار معدن طبس می‌گوید: ««نمی‌دانیم چه کار کنیم، بلاتکلیف مانده‌ایم؛ از یک طرف همسران‌مان مانند سابق تواناییِ کار کردن ندارند و از طرفی نگرانِ قطع تمام مقرری‌ها هستیم.» انفجار معدن زغال سنگ طبس در ۳۱ شهریور ۱۴۰۳، ۵۲ کشته و بیش از ۲۰ تن مجروح به جا گذاشت. از آن هنگام تا کنون پرونده این حادثه خونبار مورد بررسی دقیق و عادلانه‌ای قرار نگرفته و به آسیب‌دیدگان حتا به آن نحوی که مقامات مقرر کرده‌اند غرامت پرداخت نکرده‌اند. جمعی از خانواده حادثه‌دیدگان معدن طبس در گفت‌وگو با ایلنا، از پرداخت نشدن غرامت دوره بیماری حادثه‌دیدگان این معدن خبر داده و گفته‌اند: «تأمین اجتماعی، تنها غرامتِ ماه مهر را پرداخت کرده است؛ پیگیری کردیم و گفته‌‎اند که غرامتِ آبان را نیز به زودی پرداخت خواهند کرد. ما برای گذران زندگی به این پول نیاز داریم اما تأمین اجتماعی این مبلغ را قطره‌چکانی واریز می‌کند.» به گفته خانواده‌ها «تأمین اجتماعی هر ماه باید مبلغی به عنوان غرامت دوره بیماری پرداخت کند، در حالی که این مبلغ را با تأخیر بسیار و همان طور که گفتیم، تنها برای یک ماه پرداخت کرده است.» آسیب‌دیدگان توانایی کار کردن ندارند و اگر مقرریه ماهانه به موقع به آنان پرداخت نشوند، خود و خانواده‌هایشان از معیشت وامی‌مانند.

با کاهش بارش‌ها و عدم تأمین حقابه‌های لازم، بسیاری از تالاب‌های مهم ایران مانند دریاچه ارومیه، هامون، بختگان و گاوخونی در وضعیت بحرانی به‌سر می‌برند. تالاب‌ها به‌عنوان اکوسیستم‌های حیاتی، نقش مهمی در حفظ تنوع زیستی، تعدیل آب و هوا و جلوگیری از سیلاب‌ها دارند، اما فعالیت‌های انسانی مانند ورود فاضلاب‌ها، تغییر کاربری اراضی، شکار بی‌رویه و بهره‌برداری ناپایدار از منابع آبی، این زیست‌بوم‌ها را تهدید می‌کند. خبرگزاری ایرنا نوشته است که با وجود برنامه‌های مدیریتی متعدد برای حفاظت از تالاب‌ها، اجرای این برنامه‌ها با چالش‌هایی مانند کمبود اعتبار، عدم مشارکت محلی و نبود رویکرد مشارکتی مواجه است. کاهش بارش‌ها و خشکسالی‌های مکرر نیز وضعیت را تشدید کرده‌اند. کارشناس‌ها هشدار می‌دهند که اگر روند فعلی ادامه یابد، ممکن است نسل‌های آینده تنها نامی از تالاب‌هایی مانند پریشان، کافتر و گاوخونی را بشنوند و دیگر قادر به دیدن آن‌ها نباشند.