سازمان بین‌المللی مهاجرت پنج‌شنبه ۴ مارس / ۱۴ اسفند اعلام کرد که قاچاقچیان انسان در تنگه باب المندب، میان جیبوتی و یمن ۸۰ پناهجو را از قایق‌های خود به دریا پرتاب کردند که بر اثر آن دست‌کم ۲۰ پناهجو در دریا غرق شدند. ایوُن اندگه، سخنگوی بخش شرق و شاخ آفریقا در سازمان بین‌المللی مهاجرت گفت: «بازماندگان بر این باورند که حداقل ۲۰ نفر کشته شده‌اند. برخی از آن‌ها همچنان مفقود هستند. پنج جسد نیز در ساحل پیدا شده است.» به‌گفته اندگه تنها جان ۶۰ نفر نجات پیدا کرد. او افزود: «روزانه هزاران جوان و حتی نوجوان آفریقایی تلاش می‌کنند تا از طریق یمن خود را به کشورهای حوزه خلیج فارس برسانند. بسیاری از آن‌ها در مسیر سفر می‌میرند، برخی نیز نمی‌توانند مسیر را ادامه بدهند و بعضی دیگر در یمن به دام می‌افتند.» تنگه باب المندب که جیبوتی را از یمن جدا می‌کند، منطقه‌ای است که قاچاقچیان انسان مهاجران و پناهجویان را جابه‌جا می‌کنند. یمنی‌ها از جنگ فرار می‌کنند و آفریقایی‌ها قصد دارند بخت خود را در شبه‌جزیره عربستان امتحان کنند. سازمان بین‌المللی مهاجرت می‌گوید این سومین حادثه در شش ماه گذشته است. در اکتبر گذشته، ۸ مهاجر اتوپیایی در شرایط مشابهی جان خود را از دست دادند و ۱۲ نفر دیگر مفقود شدند. آن‌ها پس از ناکامی در تلاش برای رسیدن به عربستان سعودی به دلیل شیوع کرونا و بسته شدن مرزها، یمن را به مقصد جیبوتی ترک کردند.

افراد مسلح ناشناس در ولایت ننگرهار افغانستان ، هفت کارگر یک کارخانه‌ گچ را کشتند. به‌گزارش روزنامه «اطلاعات امروز» افغانستان، عطاالله خوگیانی، سخنگوی والی ننگرهار پنج‌شنبه ۴ مارس / ۱۴ اسفند گفت این رویداد شب گذشته (چهارشنبه) در روستای «باوری» ولسوالی سرخ‌رود این ولایت رخ داده است. جمعه‌گل همت، فرمانده پلیس ننگرهار نیز گفته است چهار نفر در ارتباط با این کشتار بازداشت شده‌اند. اجمل عمر، معاون شورای ولایتی ننگرهار هم اعلام کرد که کارگران کشته‌شده از قوم هزاره‌اند. قوم هزاره عمدتاً شیعه هستند. به‌گفته اجمل عمر این کارگران را افراد گروه «دولت اسلامی» (داعش) کشته‌اند اما ارگ ریاست‌جمهوری آن را به‌شکل ضمنی به گروه طالبان نسبت داد در اطلاعیه‌ای گفت: «طالبان با تشدید خشونت‌ها یک بار دیگر ثابت کردند که به صلح باور ندارند و در پی کشتار مردم بی‌گناه‌اند.» نه طالبان و نه داعش هنوز در این‌باره واکنشی نشان نداده‌اند. ولایت ننگرهار در شرق افغانستان از ولایت‌های ناامن است که در بخش‌هایی از آن افراد گروه‌های طالبان و داعش حضور و فعالیت دارند.

صدها کارگر کارخانه تولید آلومینیوم ایران (ایرالکو) واقع در اراک از شنبه ۹ اسفند در اعتراض به قراردادهای موقت، سطح نازل دستمزد و تغییر آئین‌نامه انضباطی شرکت از صرف غذا خودداری کردند. اتحاد بین‌المللی در حمایت کارگران ایران خواست‌های کارگران در چهارمین روز تحریم غذا توسط آنان را چنین اعلام کرد: «خواسته‌های کارگران ایرالکو بدین شرح است: تغییر قراردادهای مدت معین به دائم، برگشت آیین‌نامه انضباطی به سنوات قبل و تصمیم‌گیری توسط کمیته انضباطی نه شخص مدیرعامل، ارتقای شغلی براساس تجربه نه تحصیل، جایگزینی فرزندان پرسنل با پدران بازنشسته، بازنگری طرح طبقه‌بندی مشاغل، جذب نیرو در بخش تولید با هدف کاهش فشار کار به پرسنل این قسمت، استخدام ایثارگران شرکت و فرزندشان، تبدیل وضعیت قرارداد پرسنل پیمانکاری و حذف پیمانکاران تامین نیروی انسانی، یکسان سازی ساعت اضافه کاری برای تمام سطوح پرسنلی، تامین ابزار و وسایل کارگاه‌ها، اختصاص کمک هزینه مسکن به پرسنل، پرداخت معوقه سرانه ورزشی و رفاهیات». بنا بر این گزارش، کارگران سه‌شنبه ۱۲ اسفند در نامه‌ای به نماینده اراک خواستار پیگیری مطالبات خود شدند. کارگران نوشتند مفاد آئین‌نامه انضباطی جدید خلاف قانون کار است و دست مدیریت را در اخراج کارگران باز می‌گذارد. ایرالکو بزرگترین شرکت آلومینیوم‌سازی ایران سال ۱۳۴۶ تاسیس شده و بخشی از سهام آن در تملک بخش خصوصی است. اسفند ۱۳۹۶ کارگران ایرالکو اعتصابات دامنه‌داری را در اعتراض به واگذاری آن برگزار کردند. شهریور ۹۸ نیز شرکت شاعد اعتصاب غذای سه روزه کارگران بود که به تعطیلی دو کارگاه توسط مدیریت معترض بودند.

کارگران کارخانه «سرامیک فردا» واقع در ساوه چهارشنبه ۱۳ اسفند در اعتراض به پائین بودن پایه حقوق و سایر مطالبات صنفی خود دست از کار کشیدند و در محوطه کارخانه تجمع کردند. کلیپی از تجمع در رسانه‌های اجتماعی انتشار یافته است. کارگران می‌گویند کارفرما به بهانه‌های مختلف از پرداخت مطالبات آن‌ها سر باز می‌زند و اعتراض آن‌ها را با تهدید به اخراج پاسخ می‌دهد. کارخانه سرامیک فردا تولیدکننده مصالح ساختمانی قالب‌گیری شده است و حدود ۵۰ کارگر در آن شاغلند.

حسین کلانتری،استاندار کهگیلویه و بویراحمد پنج‌شنبه ۱۴ اسفند در نشست ستاد کرونا گفت ۴۰ نفر از تیم امدادگران اعزام شده به شهر زلزله‌زده سی‌سخت به ویروس کرونا مبتلا بودند. حسین کلانتری با بیان این‌که از قبل اعلام شده بود در جریان زلزله سی‌سخت نیازی به حضور نیروی انسانی از خارج استان نداریم، گفت: «تیمی خارج از استان برای امدادگری به زلزله‌زدگان سی‌سخت آمده بود که ۴۰ نفر آنان مبتلا به کرونا بودند. ما قصد داریم و می‌خواهیم مردم زلزله‌زده را به آرامش برسانیم، اما با این شرایط نمی‌دانیم چه کنیم. اگر خدای ناکرده این مردم زلزله‌زده به ویروس انگلیسی دچار شوند چه کار باید کنیم؟» به گفته استاندار کهگیلویه و بویراحمد ۴۰ امدادگر مبتلا به ویروس کرونا در بیمارستان بستری شدند. او همچنین شیوع ویروس کرونای انگلیسی در این استان را تأیید کرد: «متأسفانه این ویروس وارد استان شده و تلفات هم داشته است لذا رعایت پروتکل‌ها بسیار حائز اهمیت است.» شامگاه ۲۹ بهمن‌ماه سال جاری، زلزله‌ای با قدرت ۵,۶ ریشتر شهر سی‌سخت و روستاهای اطراف آن به مدت ۷ ثانیه لرزاند. حجم گسترده‌ای از واحدهای مسکونی، تجاری و اداری ویران شد و هزاران نفر از مردم این شهر هشت هزار نفری، در سرمای شدید هوا راهی خیابان‌ها شدند. ششم اسفندماه بار دیگر زلزله‌ای ۴,۵ ریشتر سی‌سخت را لرزاند. این دو زلزله تلفات جانی به همراه نداشت، اما در مجموع ۶۸ نفر مصدوم شدند. وضعیت این شهر زلزله‌زده نامساعد است و مردم نسبت به کمبودها و عدم رسیدگی مسئولان معترض هستند.

خبرگزاری مهر با انتشار گزارشی از کمبود انسولین در داروخانه‌های شهر تبریز خبر داده است. این دومین موج کمبود انسولین در ایران در ماه‌های گذشته است. مهرماه امسال نیز این موضوع به صورت سراسری رخ داد. در دور اول کمبود انسولین، وزارت بهداشت اعلام کرد که دلیل این بحران صادرات معکوس یا قاچاق انسولین وارداتی به کشورهای همسایه است. ایران هم‌اکنون سالیانه ۲۰۰ میلیون دلار صرف واردات انسولین قلمی می‌کند. محمدرضا شانه‌ساز، رئیس سازمان غذا و دارو گفته است که به دلیل افزایش تمایل به استفاده از این نوع انسولین، بخش عمده‌ای از روند درمان بیماران مبتلا به دیابت وابسته به واردات این کالا است. او گفته است که محدودیت منابع ارزی و عدم تخصیص به‌موقع و کافی ارز از سوی بانک مرکزی دلیل دور جدید کمبود انسولین در کشور است. این در حالی است که خبرهایی در مورد اختلاف واردکنندگان با وزارت بهداشت بر سر قیمت این کالا منتشر شده است. تبریز در موج نخست کمبود انسولین نیز وضعیتی بدتر از دیگر مراکز استان در ایران داشت. انسولین برای قاچاق نیاز به زنجیره سرد انتقال و نگهداری دائم در یخچال دارد و همین موضوع سبب شده است تا موضوع قاچاق سازمان‌یافته این کالای حیاتی مطرح شود. قاچاقی که رشته آن در دست مقام‌های دولتی و نهادهای رسمی است. در آبان‌ماه امسال سازمان غذا و دارو اعلام کرد سامانه‌ای برای جلوگیری از قاچاق انسولین قلمی ایجاد کرده است. داروخانه‌ها هم موظف شدند انسولین قلمی را تنها با نسخه و با ثبت کدملی دریافت‌کننده در سامانه تی‌تک تحویل دهند. به‌رغم ایجاد این سامانه، مقام‌های وزارت بهداشت اعلام کرده‌اند که هنوز مشکل قاچاق انسولین برطرف نشده است. سازمان غذا و داروی ایران اعلام کرده است که کارخانه تولید انسولین قلمی را تا سال ۱۴۰۱ به بهره‌برداری می‌رساند و تا آن زمان باید این کالا وارد شود.

کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیه‌ای تأیید حکم ۱۱ سال زندان آرش گنجی، مترجم و منشی هیئت دبیران این کانون در دادگاه تجدید نظر را محکوم کرد و خواستار آزادی بی‌قید و شرط اعضای زندانی خود و سایر زندانیان عقیدتی و سیاسی در ایران شد. کانون نویسندگان در این بیانیه گفته است دادگاه تجدید نظر بدون اعتنا به اعتراضات گسترده اهالی فرهنگ و با «زیر پا گذاشتن موازین دادرسی عادلانه»، حکم اولیه دادگاه در مورد آرش گنجی را عیناً تأیید کرده است. در بیانیه آمده است: «سیطره‌ چنین رویه‌ای در دستگاه قضایی کشور که سابقه‌ای دور و دراز دارد، حاکی از آن است که نگاه این دستگاه به مقوله‌هایی چون فرهنگ و آزادی اندیشه و بیان، نگاهی "امنیتی" است.» شعبه‌ ۲۸ دادگاه انقلاب اسلامی در ارتباط با اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت ملی» آرش گنجی را به پنج سال و بابت «عضویت و همکاری با گروهک مخالف نظام» به پنج سال و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به یک سال حبس محکوم کرده بود. مصداق همه اتهامات گنجی ترجمه‌ کتابی درباره‌ تحولات کردستان سوریه است. آرش گنجی یکم دی‌ماه سال ۹۸ در خانه‌اش دستگیر و در ۳۱ خرداد با تأمین وثیقه به‌طور موقت آزاد شد. علاوه بر آرش گنجی، رضا خندان مهابادی، بکتاش آبتین و کیوان باژن سه عضو دیگر کانون نویسندگان هم سال گذشته محاکمه و به حبس محکوم شدند. دادگاه انقلاب این سه تن را در مجموع به ۱۵ سال و شش ماه زندان محکوم کرده است. محکومیت خندان مهابادی و آبتین هر یک شش سال و باژن سه سال است.

وزارت بهداشت ایران با انتشار اطلاعیه‌ای اعلام کرد که فعالیت دستفروشان در شهرهای قرمز و نارنجی کرونا ممنوع است. اعلام شده که این دستورالعمل جدید برای مقابله با موج جدید کرونا و آمادگی برای کنترل شیوع کرونا در روزهای پایانی سال صادر شده است. هم‌اکنون ۱۱ شهرستان در ایران در وضعیت قرمز، ۳۲ شهرستان نارنجی، ۲۵۲ شهرستان زرد و ۱۵۴ شهرستان آبی هستند. همه شهرهای قرمز در استان خوزستان قرار دارند. شهرهای آبادان، اهواز، بندر ماهشهر، خرمشهر، دزفول، دشت آزادگان، رامهرمز، شادگان، شوشتر، کارون و هویزه که وضعیت قرمز دارند با نوع جهش‌یافته ویروس کرونا دست‌به گریبانند. توزیع جعرافیایی مناطق نارنجی نیز عمدتا در خوزستان، سمنان، جنوب فارس، آذربایجان غربی، گیلان و مازندران است. ممنوعیت دستفروشی در این ۴۳ شهرستان در حالی است که بخش مهمی از معیشت طبقات فرودست در این شهرها وابسته به فروش کالاهای مصرفی در روزهای پایانی سال است. وزارت بهداشت ایران در این اطلاعیه شرایط دستفروشان در شهرهای زرد و آبی را هم تعیین کرده است. براین اساس آن‌ها باید ترجیجا در محل‌های روباز فعال باشند و هر بساط حداقل یک تا دو متر با دیگری فاصله داشته باشد. دستفروشان باید ماسک و دستکش داشته باشند و به جای پرداخت نقدی از دستگاه کارتخوان استفاده کنند. همچنین خوردن و آشامیدن در هنگام کار ممنوع است.

کمال حسین‌پور، نماینده سردشت و پیرانشهر در مجلس شورای اسلامی از طرح سئوال خود از وزیران بهداشت و صنعت، معدن و تعاون (صمت) به دلیل عدم اجرای مصوبه دولت درباره فعالیت کولبران خبر داد. حسین‌پور می‌گوید سازمان غذا و دارو نگذاشته که کولبران ۱۰۰ قلم کالای تعیین‌شده از سوی دولت را با تخفیفات گمرکی جابه‌جا کنند و وزارت صمت نیز مانع از اجرای مصوبه تعیین ۱۰۰ قلم کالا برای کولبران می‌شود. به همین دلیل وزیران بهداشت و صمت مورد سئوال قرار می‌گیرند. بر اساس آمارهای رسمی شمار کولبران در مناطق مرزی غرب کشور ۸۰ تا ۱۷۰ هزار نفر است. هر سال آمار گردآوری شده و گزارش‌هایی از نقض حقوق کولبران و کشتار آن‌ها توسط نیروهای مرزبانی از سوی نهادهای حقوق بشری کردستان منتشر می‌شود. به‌گفته حسین‌پور پس از بروز مشکلات بسیار در حوزه کولبری، کارت‌های کولبری برای مرزنشینان صادر و نهایتاً ۱۰۰ قلم کالا برای کولبران از سوی وزارت کشور معرفی و تعیین شد و قرار شد که چند وزارتخانه هماهنگی‌های لازم را در این‌باره انجام دهند اما تاکنون این مصوبه پیش برده نشده است. طی سالیان گذشته حکومت به جای حل مشکل و پرداختن به مسأله فقر و ایجاد اشتغال در مناطق مرزی برای بهبود وضعیت معیشت مرزنشینان، با به‌رسمیت شناختن کولبری و سوخت‌بری و … عملاً از خود رفع مسئولیت کرده است و در این میان بهره‌کشی‌‌ و سوء‌استفاده از وضعیت کولبران در مناطق مرزی توسط افرادی که هیچ نام و نشانی از خود ندارند، به یک رویه معمول تبدیل شده است.

عبدالحمید احمدی، معاون توسعه فرهنگی و ورزش همگانی وزارت ورزش و جوانان در نشست با مدیرکل و معاونان اداره کل ورزش و جوانان کرمانشاه با اعلام این‌که میانگین کم‌تحرکی در ایران ۵۶ درصد و در کرمانشاه ۶۵ درصد است، گفت: «باید به دنبال ایجاد تحرک بیشتر و بهبود این وضعیت باشیم». احمدی افزود: «باید ظرفیت و توان مناسب در ورزش همگانی ایجاد کنیم و این وظیفه فقط یک فدراسیون نیست و باید همه ظرفیت‌ها را به‌کار بگیریم.» پیش از این وزارت بهداشت آماری از کم‌تحرکی ایرانیان منتشر کرده بود که نشان ‏می‌داد از هر ۱۰ ایرانی بالای ۱۸ سال، ۹ نفر کم تحرک‌اند. ‏بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی افراد کم‌تحرک کسانی هستند که در هفته دست‌کم ۱۵۰ دقیقه فعالیت ورزشی متوسط رو به بالا نداشته ‏باشند. هر کسی که کمتر از این میزان فعالیت در هفته داشته باشد، در گروه افراد کم‌تحرک قرار می‌گیرد. ‏کم‌تحرکی، منجر به چاقی و اضافه وزن بالا می‌شود و چاقی و اضافه وزن، افراد را به سمت ابتلا به بیماری‌های ‏قلبی - عروقی، دیابت، فشار خون، تنگی نفس، کبد چرب، بیماری‌های پوستی، سرطان، سنگ کلیه، ‏بیماری‌های مربوط به ستون مهره‌ها، سکته مغزی، نازایی و اضطراب و افسردگی می‌برد.