به گزارش کمپین فعالین بلوچ، دستگاه قضایی جمهوری اسلامی روز پنج شنبه ۱۹ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ یک زندانی زن بلوچ را در زندان کرمان اعدام کرده است. این زندانی فریبا محمدزهی ۳۷ ساله بود و دو دختر ۱۶ و ۱۸ ساله داشت. به گزارش یک منبع مطلع و به نقل از کمپین فعالین بلوچ، او در سال ۱۴۰۱ در ایست بازرسی راین کرمان تحت جرائم مرتبط با مواد مخدر به‌دست نیروهای نظامی بازداشت شد و دادگاه انقلاب کرمان برایش حکم اعدام صادر کرد. فریبا محمدزهی اهل زاهدان بود و مادرش اهل کرمان‌ است. پیش‌تر «دسگوهاران»، ندای زنان بلوچ برای زن زندگی آزادی در مصاحبه‌ای با زمانه درباره این‌دست اعدام‌ها، یعنی اعدام‌های مرتبط با مواد مخدر گفته بود: «مسئله زنان زندانی و محکوم بلوچ در ارتباط با جرایم وابسته به موادمخدر از موضوعات بسیار مهمی است که کم‌تر به آن پرداخته می‌شود. تعداد زنان اعدامی‌ بنا به گفته شاهدینی که با آن‌ها مصاحبه کرده‌ایم بسیار بیش از آماری است که گاه و بیگاه از زندان­‌های زنان درز می‌کند. […] زنان به شیوه‌های مختلفی با مسئله موادمخدر درگیر می‌شوند: بسیاری از آنان زنان سرپرست خانوار هستند که یا به صورت فردی یا به صورت پوششی به همراه مردی دیگر به جابجایی محموله­ مواد روی می‌آورند. بسیاری پیش‌تر همسر، پدر و برادرانشان را در این راه از دست داده‌اند. برخی نیز به‌ویژه در نواحی جنوب استان کرمان به شکل گسترده‌ای مجبور به فعالیت در کسب‌و‌کار مواد مخدر و سوختبری هستند. زندان‌های بافت، جیرفت، زابل و زاهدان مملو از زنانی است تحت جرایم منسوب به مواد مخدر به زندان و اعدام محکوم شده‌­اند. به ندرت خبری از اعدام این زنان به بیرون درز می‌کند.» به تایید دسگوهاران «این زندانیان پیشاپیش از عضویت در اجتماع و برخورداری از حقوق پایه‌ انسانی محروم شده‌اند. زیست‌گاهشان، کسب‌و‌کارشان، و حتی هویت‌شان در نتیجه سیاست‌های مستقیم خشونت‌بار و استثمارگرایانه حکومتی مورد هجوم مداوم قرار گرفته است؛ سیاستی که اینک حکم به حذف فیزیکی آن‌ها می‌دهد.»

برخی زنان در جشنواره کن امسال جوایز قابل توجهی دریافت خواهند کرد. از جمله مریل‌ استریپ، ستاره‌ی هالیوود که قرار است در مراسم افتتاحیه به‌خاطر «شاهکارهای بی‌شمار» در طی ۵۰ سال فعالیت جایزه‌ی نخل طلا بگیرد و آندره‌آ آرنولد، ستاره‌ی بریتانیایی که گفته‌ می‌شود کالسکه طلایی، جایزه‌ای برای هنرمندان نوآور صنعت سینما، را به‌خاطر فیلم «پرنده» به خود اختصاص خواهد داد. همچنین اوا گرین، از بازیگرانی که در پرونده‌ی معروف هاروی واینستین در زمره شاکیان بود در میان داوران جشنواره قرار دارد. با این‌حال، این خبرهای خوش برای زنان صنعت سینما در هفتاد و هفتمین جشنواره کن بار دیگر زیر سایه‌ی خبرهایی از آزارجنسی مردان این صنعت قرار گرفته است. گزارش‌ها حاکی از آن است که فهرستی از ۱۰ مرد – شامل چهره‌های مطرح و سرشناس – که زنان را آزار داده‌اند به مرکز ملی سینما در پاریس و کمپانی‌های بزرگ تامین مالی فیلم ارسال شده است. بنا به گزارش روزنامه فرانسوی «فیگارو» این فهرست بسیار سر و صدا خواهد کرد. برگزارکنندگان جشنواره تیم مدیریت بحران تشکیل داده‌اند تا به اتهام‌ها پاسخ دهند. همچنین گفته می‌شود ممکن است پخش بعضی فیلم‌ها به دنبال افشای این فهرست لغو شود. فیلم کوتاهی که روز چهارشنبه در افتتاحیه جشنواره اکران خواهد شد «من‌هم» نام دارد و موضوعش آزار جنسی در صنعت سینماست. این فیلم در آخرین لحظات در برنامه جشنواره قرار گرفت و پیش‌بینی می‌شود که به اندازه این فهرست، بحث‌برانگیز باشد و سر و صدا کند. سازنده این فیلم ژودیت گدرش است، زنی که «سفیر من‌هم در فرانسه» نام گرفته و با افشاگری علیه مردانی که در نوجوانی‌اش در هنگام ساخت فیلم به او تجاوز کرده‌اند یا او را مورد سوء استفاده قرار داده‌اند، موج من‌هم را – هرچند با تاخیر– به فرانسه رسانده است. او پیش‌تر در مراسم سزار و در مجلس سنای فرانسه علیه سکوت صنعت سینما‌ی فرانسه در برابر آزارجنسی به پا خاسته بود و خواهان رسیدگی به مسأله خشونت جنسی علیه زنان در صنعت سینما شده بود.

فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران اعلام کرد شعبه سی و ششم دادگاه تجدیدنظر استان تهران درخواست آزادی مشروط ویدا ربانی را به‌دلیل «لزوم حفظ نظم عمومی و به منظور اصلاح و تنبیه لازم این‌گونه از مجرمین» رد کرده است. ویدا ربانی، روزنامه‌نگار و عضو هیئت تحریریه «هفته‌نامه صدا»، عضو انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، کارشناس ارشد علوم سیاسی و کارشناس روزنامه نگاری است که از دوم مهرماه ۱۴۰۱ در بازداشت به سر می‌برد. او در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به هفت سال و سه ماه حبس تعزیری محکوم شد. ویدا ربانی پیش از این نیز سابقه بازداشت دارد. او از جمله زندانیانی بود که در «کمپین توقف سلول انفرادی» همراه با گروهی از فعالان سیاسی و مدنی که در ادوار مختلف تجربه شکنجه سلول انفرادی را داشتند، با حضور در یکی از دفاتر قضایی تهران علیه آمران و عاملان سلول انفرادی اعلام شکایت کردند و یادآور شدند که حبس در سلول انفرادی، ناقض رأی وحدت رویه دیوان عدالت اداری در سال ۸۲ است و بر این اساس آمران و عاملان این شکنجه غیرانسانی می‌بایست تحت پیگرد قانونی قرار گیرند. همچنین، ویدا ربانی از جمله فعالانی بود که در زمان سقوط کابل با شرکت در تجمع اعتراضی در تهران، طالبان را محکوم و از جبهه مردمی در پنجشیر حمایت کرد و به‌خاطر شرکت در این تجمع بازداشت شد. بازداشت‌های متعدد و زندان مانع فعالیت او نشد. او از جمله زندانیان زن بود که شهریورماه ۱۴۰۲ در سالگرد قیام ژینا، در بند زنان اوین «در حمایت از مردم علیه حکومت و هم‌صدا با مردم ایران» دست به تحصن زد. درخواست مرخصی ویدا ربانی، پیش‌تر علی‌رغم نیاز مبرم او به مراقبت پزشکی رد شده بود. حمیدرضا امیری، همسر او پیش‌تر خبر داده بود که پس از بررسی MRI، پزشکان تشخیص‌های مختلفی درباره بیماری ویدا ربانی داشته‌اند؛ از سردردهای مربوط به افزایش فشار داخل جمجمه و احتمال لخته خون در وریدهای مغزی‌ تا و سینوزیت حاد که هرگونه تاخیر در انجام معاینات و آزمایش‌های لازم می‌تواند حیات بیمار را به خطر اندازد و موجب نابینایی دائمی شود.

بنا به اعلام منابع «زمانه» یکتا فهندژ سعدی، شهروند بهایی شنبه ۲۲ اردیبهشت، پس از ۱۴۶ روز بلاتکلیفی با تودیع قرار وثیقه از زندان عادل‌آباد شیراز آزاد شد. نیروهای امنیتی پیشتر یکتا فهندژ را روز ۲۷ آذر برای پنجمین‌بار در منزل شخصی‌اش در شیراز بازداشت کرده و با خود به بازداشتگاه اداره اطلاعات بردند. او سپس ۳۰ بهمن به زندان عادل‌آباد در مرکز استان فارس منتقل شد. فهندژ سعدی از زمان دستگیری به‌صورت بلاتکلیف، در بازداشت موقت بسر می‌برد. دلیل بازداشت و اتهام‌های طرح‌شده علیه او هنوز مشخص نیست. نیروهای امنیتی پس از بازداشت به منزل یکتا فهندژ یورش برده و صدها کتاب، ده‌ها قاب عکس، موبایل‌ها، لپ‌تاپ و دیگر وسایل شخصی او و همسرش را ضبط کردند. ماموران حتی طلا و نقره‌های منقوش به نمادهای بهائی و وسایل دیگری مانند ۱۵۰۰ دلار پول، پرینتر، اسکنر، اسباب بازی کودکان و کتب رنگ‌آمیزی که از کتابفروشی‌های عمومی تهیه شده بود را با خود بردند. یکتا فهندژ سعدی در سال ۹۱ به دلیل بهایی‌بودن در ترم هفت رشته زبان انگلیسی از دانشگاه پیام نور مرکز شیراز اخراج شد. او در بهمن سال ۹۰ هم به مدت ۸۳ روز در بازداشتگاه اطلاعات (پلاک ۱۰۰) شیراز بازداشت بود و پس از صدور قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.

شنبه ۲۲ اردیبهشت، حکم سه زندانی دیگر بلوچ که با اتهامات مربوط به موادمخدر به اعدام محکوم شده بودند، در زندان مرکزی بم به اجرا درآمد. ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران (هرانا) هویت دو تن از این زندانیان بلوچ را حامد شه‌بخش و سامان جرنگیده (مالک‌زهی) اعلام کرده است. به هویت دیگر زندانی اعدام شده در این گزارش اشاره‌ای نشده است. هرانا به نقل از یک منبع آگاه نوشته است که حامد شه‌بخش و سامان جرنگیده پیش‌تر در پرونده‌ای مشترک با اتهامات مرتبط با جرائم موادمخدر به اعدام محکوم شده بودند. بر اساس گزارش سازمان حقوق بشر ایران، حکومت جمهوری اسلامی اعدام زندانیانی که با اتهام‌های مربوط به «مواد مخدر» به اعدام محکوم شده‌اند را در چهار سال گذشته به‌طور مستمر و هر ساله، شدیداً افزایش داده است. اعدام‌ها در سال ۲۰۲۳ در مقایسه با سال ۲۰۲۲ که ۲۵۶ نفر با اتهام‌های مرتبط با مواد مخدر اعدام شده بودند، ۸۴ درصد افزایش پیدا کرده و در این سال ۴۷۱ اعدام با این اتهام به ثبت رسیده است. بر اساس اطلاعاتی که نهاد آمار سازمان حقوق بشر ایران در کل ماه میلادی آوریل جمع کرده است ۷۱ زندانی در ۲۴ زندان مختلف ایران اعدام شدند که حکم ۶۳ نفر از آنها در دو هفته پایانی این ماه به اجرا درآمده است. از میان این ۷۱ زندانی اعدام شده، ۴۴ نفر با اتهامات مربوط به «مواد مخدر»، ۲۶ نفر با اتهام «قتل عمد» و یک نفر با اتهام «تجاوز به عنف» به اعدام محکوم شده بودند. همچنین دست‌کم ۱۶ نفر شهروند بلوچ و ۶ نفر تبعه کشور افغانستان و سه زن در بین اعدام‌شدگان وجود دارد. بر اساس گزارش مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، جمهوری اسلامی در سال ۲۰۲۳ جان دست‌کم ۷۹۱ نفر را با اجرای احکام اعدام گرفته است.