شورای امنیت سازمان ملل قرار است پنجشنبه ۱۸ آوریل / ۳۰ فروردین تقاضای فلسطینی‌ها را برای عضویت کامل به عنوان دولت عضو در سازمان ملل به رأی بگذارد. فلسطینی‌ها در اوایل ماه آوریل سال جاری میلادی درخواست عضویت کامل را که برای نخستین بار در سال ۲۰۱۱ طرح کرده بودند، دوباره پیش گذاشتند. مجمع عمومی سازمان ملل متحد، متشکل از نمایندگان همه‌ی دولت‌های عضو این سازمان، می‌تواند در صورت رأی مثبت دو سوم اعضا دولتی جدید را به عضویت بپذیرد، اما پیش از آن، شورای امنیت سازمان ملل باید درخواست را تأیید کند. شورای امنیت سازمان ملل متشکل از پنج عضو دائم دارای حق وتو (ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه، روسیه و چین) و ۱۰ عضو انتخابی است. پیش‌بینی می‌شود ایالات متحده‌ با این تقاضای فلسطینی‌ها مخالفت کند. به گزارش خبرگزاری فرانسه، لیندا توماس گرینفیلد، سفیر ایالات متحده در سازمان ملل چهارشنبه ۱۷ آوریل / ۲۹ فروردین در کنفرانسی خبری در سئول، پایتخت کره‌ جنوبی گفت که قطعنامه سازمان ملل مبنی بر عضویت کامل حکومت خودگردان فلسطین در سازمان ملل، «به راهکار دو دولت برای نزاع اسرائیل و فلسطین کمکی نمی‌کند». بلوک منطقه‌ای کشورهای عربی در سازمان ملل سه‌شنبه ۱۶ آوریل / ۲۸ فروردین در بیانیه‌ای «حمایت قاطع» خود از درخواست فلسطینی‌ها را اعلام کردند. در بیانیه‌ کشورهای عربی آمده است: «عضویت در سازمان ملل متحد گامی حیاتی در مسیر درست به سوی حل‌ عادلانه و پایدار مسئله‌ فلسطین، همسو با حقوق بین‌الملل و قطعنامه‌های مربوطه‌ سازمان ملل است.» در ۲۹ نوامبر ۲۰۱۲ / ۹ آذر ۱۳۹۱ و طی قطعنامه شماره‌ ۶۷/۱۹، مجمع عمومی سازمان ملل فلسطین را به عنوان «دولت ناظر غیر عضو» در آن مجمع پذیرفت. یوکیول یون، مدیر وقت پروتکل‌های سازمان ملل نیز استفاده از نام «دولت فلسطین» را در تمامی اسناد رسمی سازمان ملل الزامی کرد.

دولت نظامی میانمار اعلام کرد که آنگ سان سوچی ۷۸ ساله، رهبر پیشین میانمار، به همراه وین ماینت، رئیس جمهور سابق ۷۲ ساله‌ی دولت برکنار‌شده، از جمله زندانیان سالخورده‌ای هستند که به دلیل گرمای شدید از زندان به خانه منتقل شدند تا به حبس خانگی بروند. اداره‌ی هواشناسی میانمار اعلام کرد که دمای هوا در بعدازظهر سه‌شنبه به ۳۹ درجه سانتیگراد رسیده است. به گزارش خبرگزاری فرانسه، انتقال سوچی در حالی صورت می‌گیرد که ارتش میانمار در سرکوب مبارزان مقاومتِ طرفدار دموکراسی و متحدان آنها در نیروهای چریکیِ اقلیت‌های قومی شکست‌های بزرگی خورده است. این درگیری سراسری پس از آن آغاز شد که ارتش در فوریه ۲۰۲۱ دولت منتخب را سرنگون، سوچی را زندانی کرد و سپس شروع به سرکوب اعتراضات غیر‌خشونت‌آمیزی کرد که به دنبال بازگشت حکومت دموکراتیک بودند. سوچی دوره‌ی ۲۷ سال حبسش را در بخش ویژه‌ی زندان اصلی در پایتخت می‌گذراند. پس از کودتای ۲۰۲۱، او به جرم‌هایی از جمله خیانت، فساد و نسل‌کشی مسلمانان تا نقض قانون ارتباطات از راه دور محکوم شده است؛ اتهاماتی که او تماما رد می‌کند. حامیان سوچی و برخی تحلیل‌گران مستقل می‌گویند که این اتهامات در تلاش برای بدنام‌کردن او و مشروعیت بخشیدن به تصرف قدرت توسط ارتش ساخته شده است. بر اساس گزارش انجمن کمک به زندانیان سیاسی، یک گروه مستقل که بر تلفات و دستگیری‌ها نظارت می‌کند، بیش از ۲۰هزار و ۳۵۱ نفر که از زمان تسلط ارتش در سال ۲۰۲۱ به اتهامات سیاسی دستگیر شده‌اند، هنوز در بازداشت هستند و بیشتر آنها حکم کیفری دریافت نکرده‌اند. از سوی دیگر، چهارشنبه ۱۷ آوریل / ۲۹ فروردین، برای بیش از سه‌هزار زندانی به مناسبت تعطیلات سنتی سال نو این هفته عفو صادر شد. سوچی، دختر ژنرال آنگ سان، قهرمان کشته‌شده‌ی استقلال میانمار، پیش‌تر نیز در دوره‌ی دولت‌های نظامی قبلی، حدود ۱۵ سال را به عنوان یک زندانی سیاسی در حبس خانگی به سر برده بود. موضع سخت او علیه حکومت نظامی، او را به نمادی از مبارزه‌ی بی‌خشونت و دموکراسی‌خواه تبدیل کرد و در سال ۱۹۹۱ جایزه صلح نوبل را برای او به ارمغان آورد. دولت نظامی به‌شدت اخبار مربوط به سوچی را کنترل می‌کند و حتی وکلای او را نیز از صحبت با رسانه‌ها در مورد پرونده‌های او منع کرده‌اند. پیشتر شورای امنیت سازمان ملل خواستار آزادی او شده بود.

یک مرد ۲۰ ساله در زابل خواهر ۲۵ ساله‌اش را با شلیک گلوله به قتل رساند. هویت این زن بلوچ حدیث میرابی، ۲۵ ساله، اهل زابل و ساکن سراوان احراز شده است. سه‌شنبه شب ۲۸ فروردین، سه روز پس از این واقعه در شامگاه یکشنبه ۲۶ فروردین، «حال‌وش» و «کمپین فعالین بلوچ»، که به طور اختصاصی اخبار مرتبط با سیستان و بلوچستان را پوشش می‌دهند، آن را رسانه‌ای کرده‌اند. «حال‌وش» به نقل از منابع خود می‌نویسد که حدیث میرابی روز یکشنبه در پی اختلافی بر سر «ارث و اموال خانوادگی» بین او و برادرش پیش آمده بود، از سراوان به زابل سفر می‌کند که پس از مشاجره با شلیک مستقیم برادرش مجروح و بر اثر شدت جراحات جان خود را از دست می‌دهد. برادر مقتول پس از ارتکاب قتل فرار می‌کند. طبق گزارش رسانه‌های بلوچ، حدیث میرابی به‌تازگی یک سالن زیبایی در شهر سراوان راه انداخته و در همین شهر ساکن شده بود. حدیث بارها به خاطر آنچه این رسانه‌ها «اختلاف مالی با برادرش» خوانده‌اند از طرف او ضرب و شتم شده بود. «اختلاف خانوادگی» نام رمز زن‌کشی است. آنچه «بگو مگو»های خانوادگی نامیده می‌شود غالباً نتیجه بدبینی و سوء‌ظن مردان خانواده نسبت به زنان خانواده، همسر، دختر، خواهر و حتی مادر است که در بسیاری موارد با خشونت‌های کلامی، روانی یا فیزیکی همراه است. قوانین ایران با تصویب مجازات‌های سبک برای قتل زنان به‌دست مردان از جمله فرزندکشی و قتل‌های موسوم به «ناموسی» نقش مهمی در آمارهای تکان‌دهنده زن‌کشی در ایران بازی می‌کنند. مقام‌ها و رسانه‌های رسمی تحت عنوان «اختلاف‌های خانوادگی» بر نقش تبعیض‌های جنسیتی علیه زنان و عادی‌سازی خشونت به زنان در خانواده و محیط خانه سرپوش می‌گذارند.

تازه‌ترین گزارش بخش زنان سازمان ملل از نوار غزه می‌گوید که «در گذر شش ماه جنگ، ۱۰هزار زن در نوار غزه کشته شده‌اند و در میان آنها ۶هزار نفر مادر بودند و ۱۹هزار کودک یتیم از آنها بر جای مانده است». این گزارش همچنین می‌گوید که هر ۱۰ دقیقه، یک کودک در نوار غزه کشته یا زخمی شده است و تاکید می‌کند: «بیش از یک میلیون زن و کودک تقریبا دسترسی به هیچ غذایی ندارند، هیچ‌گونه دسترسی به آب آشامیدنی سالم، دستشویی، حمام یا نوار بهداشتی ندارند و همزمان بیماری در شرایط زندگی غیرانسانی گسترش می‌یابد». بدنبال انتشار این گزارش، سازمان بهداشت جهانی باری دیگر خواستار آتش‌بس بی‌وقفه و طولانی‌مدت در نوار غزه شد تا بتوان زیرساخت زندگی انسانی را در این منطقه بازسازی کرد. این سازمان خواهان بازسازی بیمارستان‌ها از جمله بیمارستان الشیفا در نوار غزه است که «در عمل ویران» شده است. گزارش سازمان ملل با نام‌ «هشدار جنسیتی: کمبود و ترس: تجزیه تحلیل جنسیتی از تاثیرگذاری جنگ در نوار غزه بر خدمات حیاتی ضروری برای سلامت، ایمنی و حیثیت زنان و دختران – شامل بر آب سالم، بهداشت و نظافت» در ۱۱ صفحه به زبان‌های انگلیسی و عربی منتشر شده است.